Ik ga eerlijk zijn met jullie...

Allereerst, jeetje wat is het lang geleden dat ik hier een blog geschreven heb. Dat terwijl ik schrijven eigenlijk heel erg fijn vind. Ik schrijf altijd makkelijk van mij af. Maar daar ging het niet om vandaag ;-).

Dit keer geen zakelijke blog, maar een wat persoonlijkere..

Gister had ik een aantal vragen via mijn story gesteld en vond het eigenlijk enorm verdrietig te lezen hoeveel vrouwen onzeker zijn of niet tevreden zijn met hun lijf. Uiteraard heb ik ook mijn momenten waarop ik denk, pfff daar mag hier en daar wel wat kilo's af. Terwijl ik bij wijze uur later denk, ik ben wie ik ben en ik ben mooi, om vervolgens een stuk chocola naar binnen te werken.. Herkenbaar?

Maar ik waardeer jullie eerlijkheid, daarom ga ik ook eerlijk zijn met jullie.

In de puberteit was ik behoorlijk dun en vond ik nog dat ik vetjes had. Als ik die foto's nu terug kijk, denk ik alleen maar: "Meid, waaaaaar dan?!". Gek eigenlijk hè hoe wij naar ons zelf kunnen kijken?

Ik als 17 jarige, met een lengte van 185 en 65 kilo....

Was ik gelukkig? Nee. Ik was nog steeds onzeker over mijn lijf.

Vraag me niet hoe.

Back to the point. Het doet mij verdriet om te lezen, dat het lastig blijft voor meiden/dames op de foto te gaan, omdat ze niet zeker zijn over hun lijf. Ik ben inmiddels 25 kilo zwaarder dan op die foto hierboven en ik heb het ook een tijdje enorm lastig gevonden. Tot een tijdje terug, ik mijn rondingen ben gaan omarmen. Ik ben een moeder van 4 kinderen, binnen 6 jaar en mijn lijf heeft mij 4 gezonde kinderen kunnen geven. Daarnaast zijn er zoveel gebeurtenissen geweest, die elkaar zo snel opvolgde, zorgde ervoor dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik heb een tijd gehad dat ik ging eten als ik niet lekker in me vel zat. Maar dit heb ik ook in de donkere wintermaanden.

Mijn beweging was ook heel anders, dan toen ik 18 was. Dus ja, logisch dat mijn lijf veranderde.

Enkele weken terug heb ik een Bourdoir shoot voor mijzelf geboekt. Dit is een shoot in lingerie, puur om je mooie punten van je lijf te benadrukken. Ik ben onwijs benieuwd naar de foto's, want het gaat toch over mijn lijf.

Dan is die onzekerheid er ook weer even hoor... Al voelde ik mij mega op mijn gemak bij de fotografe en

dat doet ook al zoveel!

Ieder jaar liet ik ons gezin door een fotograaf vastleggen en als ik dan naar de foto's keek, vond ik ze prachtig.

Maar mijzelf niet. Ik zag mijn onderkin, ik zag me vetrollen hier en daar. Tot ik op een gegeven moment aan mijn kinderen vroeg wat ze zagen op de foto's. Hier onder enkele antwoorden:

- Lachen

- Mama

- Papa

- Familie

Als ik foto's terug kijk van mijn jeugd, samen met mijn ouders op vakantie bijvoorbeeld.

Zie ik ook ons gezin toen, het strand, het plezier en mijn ouders.

Ik zie geen vetrollen bij mijn ouders, dun haar of lelijke kleding.

Ik zie hun. Ik zie mijn familie en de warme herinneringen, omdat we samen waren.

Zo ben ik ook naar mijn eigen foto's gaan kijken en wil dit ook mee geven tijdens een fotoshoot.

Een pas bevallen mama die komt met haar Newborn en partner.

Maar liever zelf niet op de foto wilt, want ze is nog niet terug op gewicht.

Haar haar niet gedaan heeft of geen make-up op heeft.